Hello, happy birthday to you....!

Best plens sila ni tatay, kaibigan din sya ni nanay, kaibigan ni ate, at pati na rin ni kuya at kaibigan ko rin sya at ninyong lahat....! Mobile phone, Cellphone, Cell, Cellular, ano man ang nakasanayang tawag natin dito sa mahabang panahong nakasama natin sya sa mga araw-araw na mga paghahasik natin ng lagim at kung ano-ano pa nating mga raket sa buhay dyan, ang mobile phone po ay naging isang matapat na kaibigan nating lahat....

Sa ating mga pagpapalipad hangin, panliligaw, pambubola, pag-ibig, mga murahan at asaran, at pati na rin sa pag-organisa ng mga riots, protests, demonstrations, rallies, and strikes.... Hindi pa kasama ang kasalan, binyagan at kumpisal dyan kasi wala pa yata akong narinig na mga ganun na ginawa gamit ang mobile communication hanggang ngayon he-he....! Anyways, ang mobile o cellular po ang nagbigay ng hitech na demensyon sa lahat ng sa mga nasambit ko na yan at hindi lang yan, madami pang iba na pwede nating gawin gamit ang teknolohiyang ito.... Hindi na po ako magpapaliguyligoy pa, (lalim nun a) this month of october kasi is something special in the mobile phone world....

Mobile phones turned 25 years old this year....! Naalala ko pa nun na ang pinaka-una kong mobile phone unit pala was a Nokia 5110, tapos nasundan pa ng dalawang Motorola Startac na gustong-gusto ko dahil maliit lang sya at magaan, and so on and so forth, and until now na digitalized na halos lahat ang mga handsets ay nandito pa rin po ang mga yun dini-display ko pa rin sa aparador ko kasi nanghihinayang akong itapon.... I think worth keeping naman talaga ang mga yun at eto pa nga tayo ngayon na pinag-uusapan ang tungkol sa evolution nitong mobile phones di ba....?

And the first ever mobile phone to be launched pala was the enormously looking Motorola DynaTAC 8000X na kasing laki halos ng hollow block, at siguradong patay ang kuko mo kapag nabagsakan ka nito tsong....! It was in 1983, the year the first ever handheld mobile phone was out on the market, the name of this mobile phone was called the Motorola DynaTAC 8000X nga, kulit nyo naman e....! The price of one unit back then was a staggering $3,995, US yan ha.... Buti na lang pala at may tinatawag tayong competitions sa retail industry ano, kaya naging affordable na ang mga units ngayon sa kahit anong level ng society natin.... Kaya kahit naglalako ng buko ay pateks-teks na lang ngayon he-he....!

The Motorola DynaTAC 8000X first received its approval from the U.S. Federal Communications Commission and become the world’s first commercial handheld mobile phone (Cell Phone to the Americans). March 6th 1983 was the date it was made available for purchase, and the demand for these handsets were so immense.... The Motorola DynaTAC 8000X featured specs that included Total Area Coverage’ let you talk for 30 minutes, 10 hours to recharge, eight hours of standby time, LED display, memory to store thirty “dialing locations and a cool size of 13 x 1.75 x 3.5 inches.... So to you kaibigang mobile phone, happy 25th Birthday....! O sino raw ba ang interesadong umorder dyan, may natitira pa daw silang sampong units nyang hollow blocks he-he....! =D

5 ton of TLC....

This is a blogsite-espionage ha-ha....! Wala dapat akong oras na mag-blogging ngayong araw na to kaya lang may ikinompose pala akong pang entry dito last week kaya ipu-post ko na, nadaan na rin lang ako dito.... Last time naalala nyong nag-post ako about the artist elephant....? Well, here's another one about the elephant ulit, antalino pala ng animal na to ano daming alam gawin.... Marunong kayang magluto champurado to....? Napulot ko lang ulit sa Utube, nakakatuwa medyo bizarre kaya gusto kong i-share sa lahat.... Sana magustuhan nyo.... =D


Hoy mamang kano, dun nyo na lang kaya dalhin sa iraq yang tapang nyo at baka napilitan lang kayong magyabang dahil madaming chicks....! Buhay nyo na nakatihaya este nakataya dyan ano....! Dyan nyo pa naisipang magpakamatay sa marami kayong audience, daming makakapanood ng pagluwa ng mga mata at paglawit ng dila nyo dyan mamaya....!


Panoorin nyo to.... Would you trust this gentle giant to give you the most ultimate walastik massage experience you've ever tried in your entire life with those massive tree trunk-like legs....? Ito na yata ang tinatawag nilang bone shattering massage, e talaga namang shattered nga lahat ng kasukasuan at himahimaymay ng mga buto mo sa bigat ba naman nito ano....! Ewan ko lang sa inyo basta ako ayoko pang magkadurogdurog ang mga buto at matigokok ng wala sa panahon he-he....! Pano kung matapilok sya at ma-out of balance tapos buong limang toneladang bigat nya ang babagsak at dadagan dito sa very sensitive (makunat kamo) kung katawan nakuw....! Sakit nun ha....! Sa pangalan pa lang na elephant ay tunog mabigat na, ang madaganan pa kaya, pisa lahat ng mga alaga kong bulate dyan sigurado ha-ha....! =D

Peter Pan syndrome....

Nandito po ulit si ako woohooo....! Pasensya na po ulit sa pagiging tahimik ng blog ko nitong mga nakaraang linggo, tulad ng dati wala pa rin palaging oras para maga-update pero paminsan minsan pa rin namang sumisilip at nagbabasa ng mga iniwanan ninyong mga mensahe at comments.... Babawi na lang ulit ako one of these days pagsinuwerteng magkarun ulit ng break.... And just to make-up for those absences ay naghanda po ako nitong very interesting topic na to para naman kahit paano ay magkabuhay ng kunti tong naghihingalo ko nang blog-site ha-ha....!

Last week as i was browsing through the web, medyo na-bored kaya naisipan kong maghanaphanap at magmasidmasid muna ng mga topics hanggang sa mapako ako sa isang topiko tungkol sa ibat-ibang klasing syndromes.... Meron palang mga ganung tawag dun, hindi ko ini-expect at medyo nalibang tuloy ako ng pagbabasa at natawa na rin sa mga paminsanminsan ay kakaibang tawag sa iilang paticular na mga syndromes like:

TAKAYASU'S SYNDROME - Tunog hapon sya di ba....? Kapag meron ka raw nito ay wala kang pulso sa wrist (Arteritis of the Aortic Arch)....
CHINESE RESTAURANT SYNDROME: Allergic sa AJI-NOMOTO (bad body reactions to MSG in foods)....
YELLOW-NAIL SYNDROME: Extinct, tigukok, kaput na kuko (Stop growth of nails)....

at iba pa kasama na rin dun ang syndrome na specially made yata para kay Mr. Beat it na si you know who, sino pa kundi si Michael Jackson syempre.... Kaya naisipan kong ilagay dito he-he....! Wala lang, mga kamote sa kukote lang na nais kong i-share.... =D

Oi, nakarinig na ba kayo ng tinatawag na Peter Pan Syndrom (PPS) bago din sa pandinig ko kasi.... Meron palang ganun.... Peter Pan syndrome is a deep-seated belief daw that one will never, and must never ever, grow up. It is named after sa legendary childlike character ng napakalayong lugar ng panaginip na kung tawagin ay ang Neverland, sigurado ako alam nyo to kasi parepareho yata tayong dumaan ng grade one to six lahat ano pwera na lang kung nagbubulakbol ka nun ha-ha....! Okey, ayun sa story, isang place raw to where kids are immune to aging, kaya nga tinawag na Neverland di ba....? O ngayon naalala mo na ba....? Lahat ng mga bagay at pangyayari na may kinalaman sa paglaki ay never-never na nangyayari sa lugar na to.... Ibig sabihin, isa syang kakaibang mundo ng mga bonjing he-he....! Tama ba....? =D

Ah, so this is what they call Peter Pan Syndrome pala, ngayon alam ko na.... At tulad ni MJ, (short for Michael Jackson) hindi yung bata ni Spiderman na hindi maintindihan at mukhang may sayad yata ang character nya dun sa movie, lahat daw ng meron ng disorder na to ay takot pag-usapan ang tungkol sa edad, or aids este age pala sa salitang inglis.... Kaya sila walang sawang nagpapapalit at magparetoke ng ibat-ibang pyesa sa katawan manatili lang na bata por-iber en iber.... Ilong, mata, buhok, balat, kilay, buto, ngipin, gilagid, dila, nunal na pula, nunal na itim, patay na kuko, buntot, pilikmata, sungay at kung ano-ano pa....*hingal*, parang jigsaw puzzle ka na huh....! Yun ay kung kaya ng bulsa nila like MJ di ba....?

Anyways, sa palagay ko naman kapag wala tayo kahit na kakaunti nitong syndrome na to, we are still missing something vital in order to live our lives which is the inner child in us.... The happy thoughts within na lahat naman yata halos tayo ay meron in a safer level nga lang di ba....? Depende na siguro sa'yo kung hanggang sa ilang taon ka gusto mo maging di ba....? After all, as Peter Pan always said, "Fairies only exist if you believe in them".... Kaya hindi naman siguro masamang magpi-piko at magcha-chinese garter si lola paminsanminsan dyan just to keep her inner child alive he-he....!

What causes Peter Pan syndrome? Hindi ko po alam, tanungin nyo na lang si dok Aga he-he....! Seriously, they said it's a fear of failure when interacting with others that he perceived to be more capable and in control than he was. Peter Pan syndrome means an overwhelming fear of failure interacting with those perceived to be more adequate which is defended against thru avoidance.... Ano raw sabi, ken yu plis refit nga....?! A....e kayo na rin po siguro ang bahalang mag-translate nyan at medyo madugo na ang lalim ng inglis kasi di ko na kayang i-enhale yan tsong he-he....! Balitaan nyo na lang ako.... Babu....! =D

Award from Mari....

Hallu all....! Nandito na naman po ulit si ako nanggugulo he-he....! Bago ko rin pala makalimutan, this award was from Mari, given to me a very long long time ago pero ngayon lang ulit ako nagka-chance na i-post to dito.... Baka sabihin tuloy ni Mari na kinalimutan ko na ang pag-post nito dito he-he....! As usual, busy pa rin po ako gaya ng dati.... Medyo nadagdagan kasi ang mga duties and commitments ko sa everydaily life ko ngayon.... My real world seem to have been falling on me like a ton of bricks lately, mostly in a good way naman but it was also almost demanding for my fullest attention too, pero hindi ko pa rin pwedeng iwanan tong blog-word kasi in a way ay natutuwa pa rin ako at nagpapasalamat na naging bahagi ako dito at nagkarun pa ng madaming mga amazing good friends....

It's been quite sometime since i've decided to start blogging, gaano na ba katagal yun....? Mga tatlong taon na yata di ba....? I've started as a sobrang malupit na magpupuyat para magsulat ng mga entries na kahit medyo nakakalimutan na ang kumain, matulog at gumamit ng toilet paminsanminsan ay matibay pa rin at malagkit ang pagkaupo sa harap ng computer para magpipipindot sa keyboard at tapusin ang mga walang kamatayang drama sa buhay ni Pepe at ng adbentyors nya sa downunder.... Pero ngayon, medyo kinakapos palagi sa oras kaya slowdown muna pansamantala si astig.... =D

Madaming mga nabago at naging pagbabago marahil dala na rin to ng mga malalakas na dampi ng hangin sa ating mga mukha o ba't ka nagtatakip ng ilong dyan....! Hindi yung hangin na yun ang ibig kong sabihin, 'kaw talaga....! Wat i mean po ay ang mga pagsubok na lahat naman yata tayo ay meron nito di ba, magkaibang level nga lang siguro ng difficulties for each and every individuals.... At kung wala ka namang problema sa buhay dyan ay siguradong hindi ka taga dito sa earth ano....! Check mo baka sakaling kamaganak mo pala si Superman from planet Krypton tsong ha-ha....! Oi, naalala ko tuloy one time nung pumasok ako minsan sa isang store ng Toys R Us sa sydney.... Nabasa ko dun sa isang Superman outfit na pambata na may nakasulat dun sa tag nya sa likod ng damit sabi dun, "WARNING: Wearing of This Garment Does Not Enable You to Fly".... Naisip ko lang, ano naman kaya ang nakasulat dun sa Little Mermaid outfit....? Baka ganito, "WARNING: Don't Wear This Garment in a Japanese Sushi Restaurant or You'll be Sorry" matingnan nga kung tama ang hinala ko next time ha-ha....!

Pero obviously, sa tinagaltagal ng pagbu-blogging ko rito ay iisa lang yata ang hindi nagbago, walang iba kundi itong walang kupas na layout ng blog ko na minsan kahit ako ay sawang-sawa na rin tingnan to....! =D Yun pa kasi isa kung problema, madali akong makuntento.... Example na lang, pagkumakain sa parties or any gatherings, kung yung iba ay halos tambakan ng tambakan ng pagkain at paghaluhaluin ang mga to sa plato nila na parang kaning baboy para lang matikman ang lahat ng putaheng nakahain sa table, ako naman ay kukuha at babalikbalik lang para sa dalawang o tatlong particular na dishes na kilala ko na ang lasa at yun kuntento na ako dun.... Pero ba't nga pala napunta sa kainan tong usapan natin....? Oo nga, ba't nga ba....? Nakalimutan ko na rin tuloy ang puto.... pwe! pwe! punto ko pala dito he-he....!

Ang gusto ko lang naman sanang ipaabot sa lahat hanggang sa kayang maabot nitong maikling drama ko na'to na kahit medyo hindi ako masyadong nakakasama nyo dito ng madalas ay nandito pa rin naman po ako pasilipsilip at pabasabasa lang sa mga messages nyo at wala pang balak na tumigil at kahit itakwil nyo man tong kaastigan kong to ngayon ay kakapit at kakapit pa rin ako ng mahigpit sa mga maskulado at mabalahibo nyong mga binti por gad seyk hab mirsi on mi hu-hu....! Tindi ng drama mo dyan Peng....! At sana po ay patuloy pa rin kayong magtatyagang bumisita dito kahit na naging medyo boring na ako lately he-he....! Promise ko naman na sasagutin mga iniwanan nyong mga pagbati at comments abutin man ako ng limang taon sa pagsagot sa lahat ng mga yun ay gagawin ko alang-alang sa ating ispesyal prensyeps doon.... And lastly, thank you ulit Mari for this very very nice award, wala na akong utang sa'yo ha, goodie weekend all....! Yun lang po he-he....! Okay na, pwede na naman akong maglakwacha ng isang linggo wooohooo....! Ingatz all....! =D

Utak popcorn ka ba....?

Ikaw ba ay taong mahilig tumawag, sumagot at magpipipindot ng cellphone mo minuminuto araw-araw....? Palaging nalilipasan ng gutom, hindi makatulog, napapraning at naglalaba ng mga damit sa alas tres ng madaling araw dahil naubusan na ng oras para sa ibang bagay sa kapipindot at kati-text buong maghapon....? Kung na sa'yo ang lahat ng mga katangiang nabanggit dito ay sa palagay ko dapat ka ngang masindak ngayon to the bulate pagkatapos mong panoorin tong maikling short clip na to.... Tama ba yun, maikli na short clip pa....?


Isipin mo na lang na ang utak mo ngayon ay isang malaking supot na punong-puno ng popcorn kernels.... Okay, ngayon nai-imagine mo na ba kung paano magsisiputukan at magsitalunan ang mga popcorn sa loob ng kukote mo sa oras na sinagot mo ang tawag ng best frens mo doon sa maliit mong laruan na yan....? A close friend of mine sent this clip to me weeks ago, at hanggang ngayon ay medyo hindi pa rin ako convinced sa katutuhanan ng stunts na to.... Kayo na lang po ang bahalang maghusga kung tutuo nga kaya to....?



Halimbawang tutuo nga talaga to, ay wala pa rin pala tayong ligtas dito dahil kahit tumigil o maging moderate man ang paggamit natin ng sarili nating cell phones ay sa dinamidami at bilyon-bilyon ba namang mga may cellulars sa buong mundo ay wala pa rin pala tayong ligtas sa harmful effects na kayang gawin nito sa katawan natin.... Dahil sa ayaw man o sa gusto natin ay considered as a passive-cell phone user pa rin pala tayo dahil sa napapaligiran pa rin tayo ng mga gumagamit ng kanikanilang mga cell phones na ibig sabihin ay nasasagap pa rin natin ang pinsalang dulot nito involuntarily ng wala tayong kaalam-alam....!


Sa weekend balak din naming subukan to sa work out of curiosity lang ha-ha....! Wag lang sana makalimutan nung magdadala ang supot ng popcorn kernels ha-ha....! Ang nagagawa nga naman ng technology ano po....?! Napaka-ironic lang isipin kasi technology is supposed to make our lives easier sana di ba, pero sa kabila pala nun ay ito rin ang dahandahang pumipinsala at pumapatay sa'tin ng walang kalabanlaban.... Pero teka lang break muna sandali, naisip ko lang kasi.... Ano kayang flavour ng popcorn tong utak ko ngayon....? Sana NACHO lang, takam....! Ikaw, anong flavour ba meron ang utak mo tsong....?! * toinks! * =D

Nagkasakit rin si astig....

Gara nyang nasa piturs dyan sa gilid.... Ano kaya pwedeng itawag dyan....? Napulot ko lang yan sa web kanina nung naghahanap ako ng magandang litrato para sa entry na to.... Siguro tawag dyan, SINGA-BRERO kasi gamit pansinga ng sipon he-he....! Pinuputol kaya ang tissue paper pagkagamit o muling binabalik sa roll yakh....! May sakit po ako ngayon, flu, pero hindi bird-flu to kasi para sa mga ibon lang yata yun at hindi sa mga unggoy.... Tagal ko nang hindi nagkasakit ng ganito kalala, mga four years na yata until nung last thursday ang araw na ipinanganak ang virus na makakatapat ko.... At ang lakas nya pala, bagsak kaagad ako isang zap lang ng super powers nya....! =D


Pero medyo okay na ako ngayon kumpara kahapon na para akong nalulunod sa sarili kong likido sa katawan na sisinghap-singhap at habol pa ang paghinga.... Nakatuwaan ko pang bilangin ang pagbahing ko buong araw kahapon....! I did 71 sneezes the whole day yesterday.... Na-break ko kaya ang current world record....? Oi, alam nyo ba, The reason we say "God Bless You" to someone after they sneeze, is because a long time ago nung kapanahunan pa ng lolo't lola ko, people thought that a sneeze was demonic BWAHAHAHA....! So if "God blesses you", the demon will leave your body, until your next sneeze of course at hindi ka na kailangan pang litsonin na kagaya nung palagi mong pinapanood sa tv about witchcrafts, kung san sinusunog ang mga evil person dati kasi napakagastos sa panggatong yun ha, kaya lang huli na yata nila na-realise he-he....!


Anyways, alam ko dala lang to ng panahon at ng bagong mga routines ko ngayon.... Wala na kasi ako halos time na magpahinga dahil talagang napaka-busy ng mga schedules ko ngayon alam nyo na.... Gusto ko kasing makapag-ipon for christmas day, kunting panglakwacha.... And because flexible naman ang time namin sa trabaho, naisipan kong dagdagan pa ng kunti ang kayod ko by coming to work as early as i can, as early as 5:30 AM yan ha, tapos magu-over time pa rin ako ng dagdag sa hapon just to earn some extra cash na hindi ko naman gawaing maging ganito kagahaman nun kaya eto ako ngayon.... Buti nga sa'yo, sakim ka kasi....! SAKIMMMM....! Kamukha ko na tuloy si Ronald McDonald ngayon na mapula rin ang ilong ko he-he....!


Hopefully, magaling na ako bukas dahil monday, balik trabaho na naman.... Hindi pwedeng mag-absent ako ano, masisira ang mga plano ko dahil lang sa isang simpleng sipon at ubo, no way....! Alam ko masasanay rin ako dito.... Sabi nga nila, " What cannot kill you, makes you stronger " daw, tama ba yan....? Anyways, tingnan natin bukas kung may ibubuga pa si pareng Pepe.... Para naman sa lahat, mag-ingat po tayo sa trangkaso kasi napakamahal pa naman ng mga bilihin ngayon.... Okay lang sana kung nadadala pa sa patapal-tapal lang ang sakit nyo dyan.... Ano yun, vulcanizing shop na pwedeng tapal lang oks na....! Nowadays kasi, prevention is far more cheaper than the cure kaya ingatz lang po sa sakit.... Wag na wag nyo akong tularan, wag maging sakim para hindi magkasakit he-he....! Oki-doki....?! =D

The day i met Kneeko....

I can't hardly wait to post this entry here, excited akong i-share to sa inyo guys....! Last monday kasi, i've met a fellow blogger na nun ay palaging bumibisita lang dito sa blog ko but this time ay nagkita talaga kami in flesh wooohooo....! The person i'm talking about ay si Kneeko po.... Nun pa sana kami dapat nag-meet nung bagong dating sya dito nung last year, kaya lang hind ko talaga magawang takasan ang mga schedules ko sa trabaho, but this time ay ninakaw ko na talaga ang ilang oras just to meet him nung monday evening....!

That's Kneeko there at the far right, yung naka green shirt, hindi ko na kilala ang ibang mga nandyan.... I hope you wouldn't mind na ninakaw ko tong photo mo from your blog pre.... First offense ko pa lang to kaya sana pagbigyan he-he....! =D

He was working in Saudi Arabia before he came to Sydney, Australia.... Hindi ako sigurado pero natatandaan ko lang yan dun sa mga nabasa ko sa blog nya nun.... He got married to a sydney woman months ago kaya nandito na sya ngayon ha-ha....! Mahabang istorya po, aabutin tayo ng isang buwan dito kung isasalaysay ko pa sa inyo ang buong buod nito (lalim nun a he-he).... Tagal na kasi akong kinukulit nito na magkita kami kaya lang palaging subsob sa trabaho at masyado akong nagpapakayaman kaya hindi ko tuloy sya napagbigyan he-he....! Joks lang....! Wala nga akong naiipon ngayon, dami ko kasing bills na binabayaran.... Balak ko pa naman sanang umuwi ng pinas on christmas day hu-hu.... Sana taasan naman nila ang sweldo ko kahit dalawang piso lang po plis....

Our meeting place pala was in front of Hungry Jack's in Parramatta City, dito ako nakatira.... Around 6 pm ng gabi last monday the 4th of august, malamig ang simoy ng hangin, umuulan, kumukulog, at kumikidlat.... Aw-aw-awoooo....! Parang horror movie he-he....! I told him that he won't miss me because i will be wearing my Trademark Cap and Jacket (TCJ) na kagaya ng nakikita nyo dyan suot ko sa taas, sa self portrait ko.... He said, he's currently studying at Parramatta University which is just few minutes walk from where i live kaya madali kaming nagkita kaagad....

Kneeko by the way is from Sibuyan Island sa pinas, magkatabi lang probinsya namin kaya magkapareho kami ng dialect nito.... Mas ayos kasi madalang masyado ang mga ilonggo dito sa downunder kaya tagal ko nang hindi nakakarinig dito ng salita namin, pwera na lang kung nakikipagkwentuhan ako kay AB sa phone.... Lalong nasanay tuloy ng katatagalog tong dila ko kaya nung umuwi ako last time sa pinas ay nabubulol at hirap akong maghalungkat ng mga terms sa salita namin....

Anyways, yun na nga nagkita kami ni Kneeko nung monday bandang 6:30 in the evening, kagagaling ko lang sa work nun.... Ang ganda rin ng atmosphere nun dun sa may meeting place namin at malapit pa sa shops.... Dito kasi sa Parramatta City, sa gabi ay parang yung sa streets of New York ba na mga scene na may mga nagba-busking sa kalye.... May mga tumutogtog ng saxophones, guitars, harps, flutes, etc at kung ano-ano pa sa gilid ng mga sidewalks kaya ang sarap tumambay dito sa gabi at makinig ng magagandang musika ng mga street performers....

Nagkasundo kaming dun na lang ako maghintay dahil way nya rin daw yun papuntang school nya kaya habang wala pa sila nung kasama nya ay nakuntento muna akong manood ng meditations nung mga members ng Chinese Falun Gong Practitioners sa may playground malapit sa may Hungry Jack's.... After about twenty minutes ay tinawagan nya ulit ako sa mobile ko tapos nakita ko syang kinawayan ako sa may di kalayuan.... Lumapit ako, nakipag-shake hands, at nakipagkwentuhan ng kunti with him and his friend na pinoy din pala.... At last, na-met ko rin si Kneeko, kahit medyo short encounter lang.... Niyaya ko silang kumain muna, sabi ko ako ang taya, kaya lang medyo nagmamadali yata sila nun dahil late na yata sila sa class nila sa Uni kaya medyo maikli lang kwentuhan namin....

At least, nagkakilala na kami.... He seems to be doing well with his job and schooling rin naman.... I'm so glad to have finally met Kneeko after a lot of failed attempts.... Magkape tayo minsan pre, para naman makapagkwentuhan tayo ulit ng medyo matagal-tagal, this is actually my very first time to meet a fellow blogger in person kaya astig ang feeling....! Ganun pala ang pakiramdam nun, alam mong kilala mo yung taong kausap mo pero nun mo lang sya nakita for the very first time ha-ha....! Sabi nya, ang tangkad ko raw pala.... I'm looking forward to meet him again, this time sabi nya isasama nya misis nya para raw makilala ko rin....

It's been a while since i last exchange words in my native tongue here, buti na lang hindi ako nabulol ulit he-he....! Hopefully, someday, i can also meet some of you guys in person.... Madami akong mga bloggers to meet in my list kaya lang palagi akong kinukontra nitong very hectic kong mga schedules kaya hindi matuloytuloy ang mga planong bakasyon back to pinas.... But, who knows one of these days when i come back to pinas for a visit, i might bump into one of yous sa kalye and malls dyan ha-ha....! =D